Vorst. Bevroren zeepbellen.

Een aantal jaren geleden heb ik een poging gedaan om bij nachtvorst zeepbellen in bevroren toestand te fotograferen. Het was toen geen succes.

Kort geleden plaatste een lid van de fotoclub een foto van een dergelijke zeepbel en met de Siberische Beer in aantocht besloot ik een tweede poging te wagen. Project zeepbel.

Op internet de nodige informatie gelezen en talloze YouTube filmpjes bekeken.
Zo moeilijk moest het toch niet zijn!
De praktijk bleek echter weerbarstiger.

Zeepsop.
Je kunt de gewone bellenblaas gebruiken.
Zelf een mengsel van vaatwasmiddel en suiker en honing en gembersiroop en warm water.
Een mengsel maken van de eerste twee.
En als laatste handzeep en suiker met gekookt water.
De laatste beviel eigenlijk het beste, vooral omdat gekookt water meer suiker kan opnemen en daardoor beter uitkristalliseert.

De temperatuur.
Warmer als -3° C geeft geen tot slecht resultaat.
Bij -6° C of kouder gaat het veel beter.

De wind.
Liefst windstil weer, maar meer als windkracht 2 maakt het al beduidend moeilijker. Een zeepbel is erg fragiel.
Ik heb bijna iedere ochtend in deze vorstweek foto’s gemaakt. Bij elkaar circa 600.
Een nog veel groter aantal opgeblazen met een rietje, want de meeste knappen voortijdig.
Hieronder zien jullie een selectie en daarbij de boodschap dat het zeer de moeite waard is, ondanks de kou.

Het licht.
Mijn ervaring is dat met de opkomende zon achter de zeepbel de mooiste resultaten te behalen zijn. Ik heb daarom niet vanaf statief gewerkt, maar alles vrij uit de hand om zo maximale invloed te hebben op de compositie in het lichtspel.

Welkom in de kleine wereld van de bevroren zeepbel.